Elk jaar koop ik een bloemetje voor de strijd tegen kanker. Elk jaar komen ze deze aan huis verkopen. Het kost me niets van moeite. Deur opendoen, centjes betalen, bloemetje in ontvangst nemen, deur dicht. Dit jaar was het anders! Dit jaar deed ik net dat klein beetje meer voor de strijd tegen kanker. Ik nam de auto, ging vier dozen bloemetjes ophalen, reed ermee naar de winkel, en stond twee uur in de kou aan de ingang van de winkel om deze te verkopen. Dit jaar verkocht ik zelf bloemetjes, omdat ik dit jaar met de neus op de feiten gedrukt werd. Ik zag, voelde, beleefde het allemaal van wel heel erg dichtbij. Iets te dicht. Daardoor begrijp ik meer dan voorheen waar het bloemetjesgeld naar toe gaat, iets heel erg goed.
Na de bloemetjesverkoop mogen de vrijwilligers hun naam invullen op een kaartje, waarmee je een weekendje Center Parks kan winnen. Dat doe ik ook vaak, kaartjes invullen om iets te winnen. Maar ik heb nog nooit iets gewonnen. Deze keer was opnieuw anders! Ik won het weekendje Center Parks. En hoe ironisch is dat niet? Een weekendje weg winnen, na een moeilijke periode en door een moeilijke periode, en ideaal om weer op adem te komen.
