Vandaag is het vijf december. Ik kwam vanmiddag thuis van mijn werk, zette mijn werkvaliesje plus hoofdkussen in mijn kamer, ging op ’t gemak naar de living, zei dag tegen mama en zag plots een overdaad aan chocolade! Chocolade Sinterklazen vulden het plekje waar de Sint altijd zijn geschenkjes voor de Strubbels legt. Mijn reactie op het zien van het bezoek van de Sint blijft elk jaar hetzelfde: “SINTERKLAAS IS GEWEEST!!” roepen en blij zijn en kijken naar de chocolade die zo mooi uitgestald staat. Maar dit jaar hoorde ik in één oor een stille en toch luid genoege stem ongelovig zeggen: “Tweeëntwintig jaar”.
zondag 5 december 2010
donderdag 2 december 2010
Slippertje
Op de radio hoorde je vandaag niets anders dan waarschuwingen voor autobestuurders, waaronder ik, die noodgedwongen de baan op moeten. Werken van thuis uit lukt nu eenmaal niet voor iedereen. De wegen lagen er spekglad bij, en toch werden ze bereden door talloze bestuurders die extra op hun hoede moesten zijn. Ik reed ook, en ik was ook heel voorzichtig. Ik maakte slippertjes in onze eigen straat om zes uur deze morgen, ik maakte een slippetje met de auto van het werk en hoopte tegelijk dat ik alstublieft niet tegen die dure geparkeerde wagen zou gletsen. Ik had geluk, de groene Ford-bus stopte op tijd. Al die slippertjes bleven bij een onschuldig slippertje. Met een beetje pech maakte ik toch een bluts in de auto, en dat dan nog zonder slippen. Vrouwen achter ’t stuur…
woensdag 1 december 2010
Sinterklaas op bezoek
De titel zegt het zelf al: Sinterklaas kwam op bezoek naar mijn werk vandaag. Het Sinterklaasfeest op mijn werk is niet zomaar een bezoek van de Sint. De kindjes moeten hun cadeautjes verdienen. Ze voeren elk jaar een show op voor de Sint. Dit jaar was het aan mij en drie collega’s om die show in elkaar te steken en op te voeren met de kinderen. De zenuwen die hiermee gepaard gingen, deden me denken aan mijn tijd in de middelbare school. Het waren zenuwen die ik vroeger ook had als ik iets voor de klas moest brengen. Gelukkig stond het deze keer niet op punten.
In mijn vorige post schreef ik over mijn traumatische Sintverleden, en nu wil ik daar graag op terug komen. Vandaag was ik tot mijn eigen grote verbazing helemaal niet bang van Sinterklaas en Zwarte Piet. Ik was zelf verkleed, en daardoor besefte ik des te meer dat zij ook maar twee mannen waren die verkleed waren en een rolletje speelden. Ik voelde me op gelijke voet.
Misschien moet ik me ook eens verkleden in een vogel en een rondje in de lucht vliegen.
Abonneren op:
Posts (Atom)