Dochter van...

Sinds enkele weken ben ik weer meer in Zuienkerke. In de school waar ik zelf mijn broeken, rokken en kleedjes versleet als klein hummeltje ben ik nu zelf juf. Ik word er vaak aangesproken als dochter van. Veel ouders en grootouders komen naar me toe en leggen de link tussen mijn vader en mij. “Ben jij de dochter van Gilbert?” hoor ik daar net iets te vaak. Het verveelt me gewoon zo dat ik daar gezien word als de dochter van Gilbert, terwijl ik ondertussen toch mijn eigen leven heb en mijn eigen persoon ben. Vandaag werd ik nog maar eens aangesproken door een oma: “Ben jij de dochter van…” Haar zin was nog niet af, maar het gevoel van ergernis en verveelde herhaling kwam in me naar boven. Maar toen hoorde ik “Marleen”. “Ben jij de dochter van Marleen?” vroeg ze me. Ze zag het aan mijn gezicht, omdat ik zo goed op haar lijk. Mijn lijf werd gevuld met een warm gevoel van intense trots. Je moet weten dat mijn mama eigenlijk een hele knappe dame is. Op haar lijken is dus een zeer mooi compliment.

De oma in kwestie was een oude klasgenoot van mama. Ze zaten samen in de klas in de Maricolen en zijn dus even oud. Toen ze het nieuws over mama hoorde, was ze geschrokken. Zo geschrokken was ze, dat ze haar eigen levensstijl volledig over een andere boeg gooide. Daardoor is ze fitter, energieker en gezonder en daarvoor is ze mama zo dankbaar. “Geen dag gaat er voorbij dat ik niet aan haar denk”, zei ze. Dat ze dat zei, heeft me diep geraakt. En op het moment dat je van jezelf denkt dat je het onder controle hebt als mensen vragen naar mama, dat je er gewoon op kan antwoorden zonder emotioneel te worden, slaagt een total stranger er toch in om een traantje uit me los te weken. Ik denk dat dat nooit zal over gaan. 

Moederdag

Moederdag 2014, een hele bijzondere moederdag. Het is het laatste jaar dat ik zelf geen moeder ben. Het laatste jaar dat ik niet weet en niet besef wat het is om een moeder te zijn. Maar deze moederdag is ook bijzonder omdat het geen vanzelfsprekendheid is dat je er nog bent. Daarom hebben we zoveel reden om te vieren dat je onze moeder bent. Jij bent echt wel de allerliefste mama in de hele wereld. Dat heb ik de voorbije maanden des te meer ondervonden. Zelfs in deze situatie slaag je erin om een echte moeder te zijn. Je troost ons als we het moeilijk hebben, ook al heb jij het duizend keer moeilijker dan ons. Je lacht mee als we leuke dingen vertellen. Je toont oprechte interesse voor wat we doen in het leven. En bovenal, je zegt ons dat je ons graag ziet. Liefste mama, het is niet in woorden te omschrijven hoe graag ik je zie. 

Petje af voor ons

Begin februari werd ons leven compleet ondersteboven gegooid. Heel wat mensen zaten met ons en met onze mama in, waren bezorgd en vroegen hoe het met haar was. Drie maanden later hebben we onze draai in het leven een beetje teruggevonden. De situatie verandert, maar blijft er wel. Veel mensen hebben zo’n bewondering voor onze vader, om wat hij allemaal doet voor mama. Maar ik vind dat mijn broer en mijn zus ook veel bewondering verdienen. Het leven loopt voor ons ook niet meer zoals het zou moeten. En mensen staan er vaak niet bij stil dat wij dat moeten zien te combineren met een gezin, een drukke job, een relatie waar we aandacht aan moeten besteden.

Mijn zus zit gevangen tussen de zorg voor onze moeder en de zorg voor haar eenjarige prinses. Elke week rijdt ze meerdere keren van Antwerpen naar Brugge om bij mama te zijn. Soms neemt ze Martha mee en beperkt ze zo de tijd van dat kleine mormel om te spelen of te slapen. Soms laat ze Martha thuis zodat ze meer kan spelen en slapen, maar dan ziet ze haar wel niet die dag. Ik heb er bewondering voor dat ze ondanks die moeilijke keuzes toch zo vaak blijft komen naar mama.

Mijn broer heeft een drukke job, en werkt daarnaast graag thuis nog meer. Een echte workaholic is hij, net als mama. Maar toch slaagt hij erin na een drukke werkdag steeds langs te komen in het ziekenhuis, en een heel eind bij mama te zijn. Soms is het vermoeiend, als mama iets wil zeggen en wij te moe zijn om te raden. Het is voor niemand leuk of gemakkelijk. Maar soms wil je gewoon in je zetel liggen en je eigen ding doen. Dat doen we niet, want we willen er zijn voor mama. Ik heb er bewondering voor dat hij ondanks die drukke dagen, toch altijd nog tijd maakt voor mama.

Daarom liefste broer en zus, petje af voor jullie! Ik kan me geen betere broer en zus inbeelden. Dat wist ik voordien al, maar dat hebben jullie sinds februari honderd keer en meer bevestigd.