zondag 31 oktober 2010

De ironie van een weekendje Center Parks

Elk jaar koop ik een bloemetje voor de strijd tegen kanker. Elk jaar komen ze deze aan huis verkopen. Het kost me niets van moeite. Deur opendoen, centjes betalen, bloemetje in ontvangst nemen, deur dicht. Dit jaar was het anders! Dit jaar deed ik net dat klein beetje meer voor de strijd tegen kanker. Ik nam de auto, ging vier dozen bloemetjes ophalen, reed ermee naar de winkel, en stond twee uur in de kou aan de ingang van de winkel om deze te verkopen. Dit jaar verkocht ik zelf bloemetjes, omdat ik dit jaar met de neus op de feiten gedrukt werd. Ik zag, voelde, beleefde het allemaal van wel heel erg dichtbij. Iets te dicht. Daardoor begrijp ik meer dan voorheen waar het bloemetjesgeld naar toe gaat, iets heel erg goed.
Na de bloemetjesverkoop mogen de vrijwilligers hun naam invullen op een kaartje, waarmee je een weekendje Center Parks kan winnen. Dat doe ik ook vaak, kaartjes invullen om iets te winnen. Maar ik heb nog nooit iets gewonnen. Deze keer was opnieuw anders! Ik won het weekendje Center Parks. En hoe ironisch is dat niet? Een weekendje weg winnen, na een moeilijke periode en door een moeilijke periode, en ideaal om weer op adem te komen.

vrijdag 29 oktober 2010

Welkom

Voor ik hier verhaaltjes post, onder meer om Mevrouw de Aardbei te entertainen, heet ik u allen van harte welkom op mijn nieuwe, en tevens eerste blog.
Ik koos groen gras om in te huppelen op mijn blote voetjes. Boven de oneindige groene tuin hangt mijn pracht van een prinsesjeshemel. Elke dag huppel ik door het groene gras, genietend van mijn kroontje op mijn hoofd en van de prinsessenhemel die dezelfde kleur heeft als mijn jurkje. Dat moet ik doen, omdat ik een prinses ben. Af en toe laat ik een verhaaltje achter in het gras, en dan blijft die lieve Aardbei tevreden.