Gisteren werd het bevrijdende document getekend. Nu moet ik slechts acht keer richting Knokke tuffen, maar na die acht keer is dat voorgoed voorbij. Dan mag ik eindelijk mijn boterham weer met twee handen eten. Ik ga een beetje moeten oefenen, maar ik kijk er echt naar uit om beide handjes te gebruiken om een stuutje te eten. Het is dan eindelijk voorbij met verplichte boter en verplichte confituur. De ervaring draag ik eeuwig mee, want ik heb een hekel gekregen aan confituur en kan niet meer genieten van een lekker vers wit boterhammetje met aardbeienconfituur. Nu zeg ik: “Etje bah, confituur!” Nog even en dan kan ik terug zoveel choco smeren als ik wil, dan kan ik twee schelletje vlees op mijn boterham leggen, dan kan ik drie of vier porties nemen als ik het echt lekker vind, dan kan ik drinken op niet vastgelegde tijdstippen, dan kan ik meer dan twee glazen water drinken. Nog acht keer toekijken hoe pedagogisch onverantwoord een erkende jeugdinstelling wel kan zijn, en daarna ben ik vrij om te gaan en staan waar ik wil. Nog acht keer de domste afspraken ter wereld naleven en ze daarna voorgoed vergeten. Klinkt heerlijk! Nieuw hoofdstuk in mijn leven, here I come!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten