Het is nu al een week dat ik met trots kan zeggen dat ik opvoedster ben. Geen werkloze opvoedster, maar gewoonweg ‘opvoedster’. Mijn nieuwe job is een nieuw begin. De eerste dagen stonden mijn oren te flapperen en stond ik de helft van de tijd met mijn mond open van verbazing. Verbazing omdat ik als opvoedster zoveel zelf mag kiezen en beslissen. Verbazing omdat mijn nieuw werk in de verste verte niet lijkt op mijn vorig. Mag dat? Doen jullie dat? Wauw!
Of om het met papa zijn woorden te zeggen: “Alli gow, ’t is dus nie zo kinderachtig gelik kleine dennen”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten