Ik ben een spons. Een spons die alle frustraties en andere slechte gevoelens van anderen in zich opneemt. Ik slik en slik en slik. Tot de spons vol is. Tot het tijd is om eens uit te wringen. Die momenten zijn niet lief. Op die momenten zie ik geen enkel lichtpunt meer en wordt het dragen van al die zaken zo zwaar dat ik er geen zin meer in heb. In niets. Maar tot dat moment blijf ik slikken en slikken en slikken.
Ik denk dat de spons bijna vol is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten