Vandaag borg ik mijn dromen op in een kartonnen doos. Een
hele tijd deed de kast in onze living dienst als boekenkast. Mappen en papieren
voor school mochten er zich thuis voelen, en lagen er geduldig te wachten om
gebruikt te worden. Ik dacht dat het slim was om die schoolspullen niet al te
ver weg te leggen, want als ik dan werk zou vinden als leerkracht, dan kon ik
dat zeker gebruiken. Vandaag kwam het moment waarop ik besefte dat ik mijn
schoolspullen niet zo snel zou nodig hebben. Waarom ze dan nog langer dicht bij
je houden? Mijn dromen zitten in een kartonnen doos. En die staat op de zolder.
Hoog en ver.
En als je me ziet lachen om mijn mislukte carrière als
opvoedster, en om mijn tweede mislukte carrière als leerkracht, weet dan dat
die lach slechts een masker is om mijn ware teleurstelling en pijn niet te
moeten tonen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten