Mijn zus schreef veel over mama en alles wat ze beleefde in de periode rond mama's dood. Dat deed ik ook. Maar ondertussen is het al meer dan een jaar geleden dat ik erover schreef. Sofies teksten hebben me altijd deugd gedaan. Ook nu, nu er een artikel over onze mama verscheen in Psychologies Magazine. Het brengt zoveel herinneringen terug naar boven die ik koester, hoe verschrikkelijk pijnlijk ze ook zijn. Bij het lezen van haar verhaal voelde ik de heimwee naar die periode, naar de weken die we nog zoveel bij mama waren, naar al die kleine momenten van liefde, naar mama.
En toch is het raar. Want tijdens die weken was de pijn zo vreselijk dat ik verlangde naar de periode erna, wanneer alles voorbij zou zijn en dood gaan en afscheid nemen niet meer zo'n prominente plaats in ons leven zou innemen.
Dankzij de teksten van mijn zus zullen de herinneringen nooit vervagen. En dat is een heel groot geschenk. Dankjewel lief zusje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten