10 dagen geboorteverlof genoeg? Ik dacht het niet!

Mijn zus, strijdvaardig als ze is, vroeg me mijn mening over het geboorteverlof voor vaders (ook gekend als vaderschapsverlof) en meemoeders. Te kort! Dat is het! Daarom roepen de vrouwenraad en de gezinsbond op om dit verlof te verdubbelen. Daar ben ik voor! Ze lanceren hiervoor een petitie die je hier kan ondertekenen. 

Ik schreef eerder, veel eerder, al eens over de beperkte periode dat ik als meemoeder thuis mocht blijven toen mijn partner beviel van ons eerste kindje. 

Om deze post verder goed te volgen, raad ik aan eerst dit oud stukje te lezen want ik brei er graag op verder met mijn nieuwe ervaringen, zijnde de geboorte van ons tweede kindje. 

Link: Hallo, ik ben jouw mama. Ken je me nog?

Lore is nu bijna drie en ik merk dat ze nu veel meer naar haar mamie (de biologische moeder van Lore) gaat dan naar mij (meemoeder van Lore). Als mamie gaat werken, is het groot verdriet. Als ik ga werken, zegt ze flink 'daag' en gaat ze verder met de orde van de dag. Bij mijn schoonzus is het ook zo dat haar twee zoontjes huilen als zij ze afzet op school, maar als papa ze brengt niet. Ligt het aan die moederlijke biologische band? Ligt het aan die hechting van de eerste maanden? 

Lore en mamie

Seppe en mama

Ik ben alvast benieuwd hoe ons gezin verder zal uitgroeien. Bijna een jaar geleden is ons tweede kindje geboren. Dit keer was ik de dragende mama en was ik de mama die de beste en snelste troost kon bieden. De rollen omgedraaid. Ik ben nu heel benieuwd hoe het zal zijn als hij drie jaar zal zijn. Zal hij dan ook meer naar mamie gaan of naar mama? Is dit de moeite waard om te onderzoeken met lesbische paren om zo te ontdekken wat de impact van die eerste maanden (of de impact van een biologische band) doet met een kind?

Even kort nog over de kraamperiode van ons tweede kindje. Seppe bleef ongeveer tien dagen in het ziekenhuis. Ik wilde alles doen voor mijn baby, ook al was ik zelf al ontslagen uit het ziekenhuis. 

Seppe op neonatalogie 

Doordat ik wist dat het over een relatief korte periode ging dat Seppe alleen in het ziekenhuis bleef, koos ik ervoor om de volledige dag bij hem te zijn. Concreet betekende dat:

• Opstaan en douchen om 7u of 6u30 (want persoonlijke hygiëne is uiterst belangrijk na een bevalling). Hierna een half uurtje bij Lore zijn.
• Vertrekken om 7u45 (elke dag kwam iemand mij halen omdat ik nog niet zelf terug met de auto mocht rijden). An (mijn partner) bleef telkens thuis met de oudste, al dan niet tot er opvang mogelijk was.
• Om 8u zeker in het ziekenhuis zijn voor de eerste voeding van Seppe (ik gaf borstvoeding). De hele dag in het ziekenhuis verblijven om tussenin telkens Seppe te kunnen aanleggen (stimuleren borstvoeding, hechting).
• Om 17u gaf ik de laatste voeding en om 18u vertrok ik naar huis. 

Thuis had ik dan nog ongeveer een uurtje met de oudste dochter tot zij ging slapen. In dat uurtje was ik wel heel erg moe door de hele dag in het ziekenhuis te zijn. Meeslapen met je baby is namelijk moeilijk op die manier. Ik vroeg een bed om bij zijn bedje te zetten op de neonatale, maar dit kon niet vanuit het ziekenhuis. Daardoor waren dit erg zware dagen.

De avonden waren gevuld met: tot rust komen bij de tv, eten, kolven om 21u en om 23u
Na de laatste kolfbeurt kon ik slapen, maar tijdens de nacht stond ik telkens 1 keer op om te kolven. In principe had ik dit dubbel moeten doen maar doordat alles al zo zwaar was, koos ik ervoor om die nachten mijn nachtrust te laten primeren.

"Op het moment dat Seppe naar huis mee mocht, 

was het geboorteverlof zo goed als op"

In deze periode was An thuis in geboorteverlof. Zo was dit haalbaar voor mij om me volledig te focussen op de nieuwe baby die de moedermelk maar al te goed kon gebruiken om aan te sterken. Zo was het voor mij haalbaar (eigenlijk maar net want ik voelde me elke dag meer en meer verslappen) omdat ik de extra zorg voor Lore er niet moest bij nemen. Ik had mijn partner dus nodig als mentale steun maar ook heel erg als praktische achterban. Zij deed ALLES! Boodschappen, voor eten zorgen, voor de dochter zorgen, voor mij zorgen... En ja, ook nog elke dag op bezoek komen naar Seppe. Niet onnodig dus dat de partner in deze periode thuis kan blijven.
Nadeel hieraan: op het moment dat Seppe naar huis mee mocht naar huis, was dat geboorteverlof zo goed als op. Hij kon mee op dag 10 van zijn leventje.

We hadden 'geluk': Seppe werd geboren midden juni en we wisten op voorhand dat het geboorteverlof alleen te weinig zou zijn, daarom maakten we een handige constructie met verlofdagen. Op het geboorteverlof van An volgde er dus automatisch gewoon verlof in de eerste weken van juli. Op die manier kon An maar liefst een maand thuis blijven met mij en Seppe. 

Ook dat was weer geen écht verlof natuurlijk. De eerste dagen (eigenlijk weken) waren heel zwaar. De borstvoeding verliep niet zoals het moest. Ik moest een week lang elke voeding geven aan Seppe + kolven + een flesje bijgeven omdat hij niet genoeg bijkwam in gewicht. Seppe dronk echter om de twee uur. Dat wilde dus zeggen dat er een uur gespendeerd werd aan het hele voedingsgebeuren en dat het een uurtje erna opnieuw van start ging. Dat kolven en flesje bijgeven was erg intensief in ons gezin. Want daarvan heb je ook weer immens veel afwas :) En een kleine baby drinkt de fles niet zoals een grote baby dus daar moesten we ook telkens veel energie in steken (in de borstvoeding ook trouwens, ik moest er echt actief mee bezig zijn). 
Die uurtjes tussenin gebruikte ik om zelf snel te eten of te douchen. Meer dan dat werd er in die week niet gedaan.

Daarbovenop hadden we nog onze grote dochter die ook aandacht vroeg. Die eerste weken waren we eigenlijk elk met een kind bezig, van 's morgens vroeg tot 's avonds laat. We kregen (gelukkig) niet veel bezoek :) We hadden er geen tijd voor.

Die lastige periode met de borstvoeding was echt doorbijten voor mij, als ik wilde dat het zou lukken. En dat is me gelukt dankzij, weeral, de steun van An. Zij die alles in het huishouden deed, alles met Lore, en meestal ook de extra melk aan Seppe in de fles gaf zodat ik na het kolven toch een klein beetje tijd had om te recupereren. Weer veel praktische en morele steun.

"Als je baby op de neonatale opgenomen is, 

wordt het moederschapsverlof verlengd met die dagen.
Zo 'verlies' je die niet.
Maar waarom is dat voor de partner niet zo? 

Ik had haar nodig in die periode. Maar ook in de periode erna"

Ik mag er echt niet aan denken dat ik die periode al alleen thuis zou gezeten hebben. Ik zou me heel eenzaam gevoeld hebben. Ik ben heel blij dat An haar zomerverlof aan haar geboorteverlof kon plakken want we wisten dat het anders te kort zou zijn. In ons geval had het erop neer gekomen dat An twee dagjes thuis zou geweest zijn met Seppe en daarna zou moeten werken.
Als je baby op de neonatale opgenomen is, wordt het moederschapsverlof verlengd met die dagen. Zo 'verlies' je die niet. Maar waarom is dat voor de partner niet zo? Ik had haar nodig in die periode. Maar ook in de periode erna. 


Ook overtuigd? Laat je horen en teken de petitie. Teken mee voor een betere start voor startende gezinnen.